Orędzie wielkanocne Prymasa Polski

Drodzy Bracia i Siostry!

Słowami tej pięknej sekwencji wielkanocnej pragnę zachęcić Wasze serca do paschalnej radości i do oddania wdzięcznej chwały Jezusowi Chrystusowi – Barankowi Bożemu, który przez ofiarę krzyżową odkupił nasze grzechy, a zmartwychwstając pokonał śmierć i przywrócił nam życie. Syn Boży – jedyny i prawdziwy Odkupiciel człowieka – chociaż poniósł śmierć, to nadal żyje, bo dla Boga bogatego w miłosierdzie nie ma nic niemożliwego! Jak uczył błogosławiony, a już niebawem święty Jana Paweł II: Radość dzisiejsza, radość tych dni jest tą samą radością, któ­rą przeżywali Apostołowie i uczniowie, kiedy odkryli tę, po ludz­ku mówiąc, niewiarygodną rzeczywistość, że Chrystus ukrzyżowany, Chrystus, który rzeczywiście umarł – żyje, że grób jest pusty. Taka była radość Apostołów, pierwszych uczniów, a potem pierwszych wspólnot chrześcijańskich, pierwszych poko­leń. Rzeczywistość inspirująca radość i radość płynąca z tej rze­czywistości. Tym dla nas ma być uroczystość Wielkanocy, uroczystość niedzielna i oktawa Wielkanocy. (…) Pascha nigdy nie jest mała, zawsze jest wielka: dziś, przez całą ok­tawę, przez całe życie, całą historię. Jest wielka! Posiada Boską wielkość w historii ludzkiej, w wymiarze ludzkiej egzystencji, ludz­kiego życia. Ma wymiar Boskiej wielkości. Haec est dies, quam fecit Dominus – oto dzień, oto okres, oto rzeczywistość, którą uczynił Pan. Należy ona do nas, należy do ludzkiej historii, do egzystencji każdego z nas i wszystkich pokoleń (Jan Paweł II, Castel Gandolfo, 31.03.1986).

Moi drodzy!

Tegoroczny Wielki Post miał wymiar szczególny – i to zarówno dla Kościoła powszechnego jak i dla Kościoła, który jest w Polsce. Był on bowiem nie tylko czasem przygotowania do uroczystości Wielkiej Nocy, ale także do kanonizacji naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II, która odbędzie się w Rzymie w Niedzielę Bożego Miłosierdzia, dnia 27 kwietnia br. Gdy Jan Paweł II odszedł do domu Ojca, świat zatrzymał się w zadumie. Zrozumiał, że odszedł człowiek, który całe swoje życie poświęcił Bogu i służbie bliźniemu. Odszedł człowiek, który modlitewnie zjednoczony z Chrystusem, z silną wiarą, ufną nadzieją i niegasnącą miłością, szedł przez tę ziemię ku wiecznym przeznaczeniom. Człowiek niezwykły, człowiek święty, autorytet i odnowiciel współczesności, który odnajdywał drogę do człowieka w najdalszych zakątkach ziemskiego globu, aby pomóc mu spotkać się z drugim człowiekiem i ze Stwórcą. To on, żyjąc z nami i pośród nas, zawrócił bieg historii. Przyczynił się do zmiany postaw i myślenia milionów ludzi, ufając im i ich dobrej woli. Służył ludziom z miłością i oddaniem, budząc w nich świadomość własnej godności, praw i obowiązków. Swoją postawą uczył nas, jak się kocha Kościół i człowieka, jak się go wspomaga i jak ubogaca duchowo, jak bezinteresownie pomnaża się dobro wspólne. Jan Paweł II jest wielkim darem dla Polski, dla Europy, dla świata, dla Kościoła. Jego odejście, beatyfikacja oraz duchowe przygotowanie do kanonizacji pomogły nam tę prawdę jeszcze lepiej odkryć i zrozumieć. Zmobilizowały nas do głębszego poznania nauczania Jana Pawła II, które pozostaje wciąż aktualne i nie przestaje być dla nas wyzwaniem.

Drodzy Bracia i Siostry!

Świętując ostateczne zwycięstwo Jezusa Chrystusa nad szatanem, grzechem i śmiercią, pragniemy pamiętać o sąsiadującej z Polską Ukrainie, która ciągle nękana jest wewnętrznymi niepokojami. Raz jeszcze pragnę zaapelować do wszystkich wierzących i ludzi dobrej woli o solidarność z umęczonym narodem ukraińskim oraz prosić o gorącą modlitwę w intencji pokoju w tej części Europy i oddalenie groźby wojny! Z okazji Świąt Wielkiej Nocy życzę Wam, abyście rozradowali się w Panu dziękując Mu za dar zbawienia; życzę Wam, abyście jak Maria Magdalena doświadczyli osobistego spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem, które na zawsze odmieni Wasze życie; życzę wreszcie, abyście na wzór Jana Pawła II odkrywali obecność i moc zmartwychwstałego Pana we wspólnocie Kościoła katolickiego, w słowie Bożym, w sakramentach Kościoła, w osobistej i wspólnotowej modlitwie, w drugim człowieku, w Was samym i historii Waszego życia. Niech Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, które niesie duchowe odrodzenie, uwolni nas od lęku, niech napełni nas wewnętrznym pokojem i umocni naszą wiarę, niech da nam siłę do pokonywania codziennych trudności i pozwoli z ufnością i nadzieją patrzeć w przyszłość.

Wesołego Alleluja!
† Józef Kowalczyk
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski