18. Festiwal filmów dokumentalnych WATCH DOCS w Gnieźnie

18. Festiwal filmów dokumentalnych WATCH DOCS w Gnieźnie

„Przeciw społeczeństwu obywatelskiemu”, reżyseria: István Gábor Takács, Peter Sarosi, produkcja: Rights Reporter Foundation (2019 Węgry, Polska, 29 min.).
Społeczeństwo obywatelskie w Europie Środkowo-Wschodniej i Azji Centralnej coraz częściej staje się obiektem rządowych ataków. Film opowiada o oporze stawianym przez obrońców praw człowieka w Rosji, Kirgistanie, Polsce i na Węgrzech. Prezentuje historię organizacji i aktywistów, którzy poświęcili się walce o prawa (m.in. do ochrony zdrowia) osób należących do mniejszości oraz innych najbardziej stygmatyzowanych, czy wręcz kryminalizowanych grup.

Po projekcji dyskusja z zaproszonymi gośćmi: anarchistyczną aktywistką Luizą Banach i społecznikiem oraz animatorem kultury Pawłem J. Bąkowskim

KRÓTKO ZE WSCHODU:
„Patriota”, reżyseria: Katia Fiedułowa, zdjęcia: Siergiej Amirdżanow, montaż: Calle Overweg, produkcja: Fedulova Films (2018 Niemcy, 35 min.).
Wasilij Własow – osobisty asystent i protegowany Władimira Żyrinowskiego – w wieku 21 lat zrobił już zawrotną polityczną karierę. Jest najmłodszym w historii deputowanym do Dumy i przewodzi młodzieżówce narodowo-liberalnej partii LDPR, pełniącej rolę „oficjalnej opozycji” w autorytarnym państwie Putina. Pewny siebie, wygadany, potrafi bez mrugnięcia okiem pokrętnie wyjaśnić nawet najbardziej żenujące wyskoki swojego szefa. A mimo to dał się podejść Katii Fedulowej, która na jego przykładzie obnaża pustkę wypełniającą korytarze władzy dzisiejszej Rosji.

„Kolor fasady – niebieski”, reżyseria: Oleksij Radyński, zdjęcia: Maksym Sawczenko, montaż: Mykoła Bazarkin, Oleksij Radyński, produkcja: Liuba Knorozok (2019 Ukraina, 22 min.).

„Latający spodek” – wielofunkcyjna sala widowiskowa w charakterystycznym kształcie – to jeden z najciekawszych przykładów socjalistycznego modernizmu w architekturze Kijowa. Jego twórca, Florian Juriew, jest człowiekiem wielu profesji. Architekt, malarz, muzyk i lutnik, musi jednak w wieku dziewięćdziesięciu lat podjąć się zupełnie nowego wyzwania. Jak obronić dzieło swojego życia przed zakusami deweloperów, których projekty zakładają wchłonięcie „spodka” przez nowo powstające centrum handlowe?

Po projekcji dyskusja z dr Katarzyną Jędraszczyk z Zakładu Kultury Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej w Instytucie Kultury Europejskiej UAM.

,
„Punkt zapalny”, reżyseria: Wojtek Jankowski, zdjęcia: Wojtek Jankowski, montaż: Marcin Grabowicz, Wojtek Jankowski, produkcja: Wojtek Jankowski (2019 Polska, 80 min.).
Nie ma chyba w dzisiejszej Polsce symbolu równie silnie dzielącego społeczeństwo, co prastary znak przymierza, zgody i harmonii – tęcza. Julita Wójcik tworzyła swoją tęczową instalację artystyczną w pogodnej i inspirującej atmosferze Domu Pracy Twórczej Wigry, z myślą o wielu znaczeniach i konotacjach przywoływanego symbolu – wszystkich pozytywnych. Wkrótce jednak, gdy kolorowy i łączący w zamierzeniu prezent dla utrudzonego społeczeństwa stanął na warszawskim Placu Zbawiciela, okazał się dla niektórych podarunkiem nie do przyjęcia. Jednoznacznie skojarzona z ruchem LGBT Tęcza w Warszawie płonęła siedem razy. Tym bardziej pokochali ją ci, którzy nie chcieli godzić się z symboliczną przemocą. Podobnie pełne napięć okazały się historie licznych rozsianych po Polsce nawiązań do słynnej instalacji. W filmowej opowieści Wojtka Jankowskiego nierozerwalnie łączą się ze sobą dosłowność i przenośnia, konkretna społeczna obserwacja i metafora o rzadko spotykanej sile wyrazu.
Po projekcji dyskusja