Człowiek Roku 2013 – czym zajmuje się Bogdan Górczyński

Człowiek Roku 2013 – czym zajmuje się Bogdan Górczyński

– Wie Pan, ja chyba mogę w pewnym sensie powiedzieć, że jestem zagorzałym gnieźnianinem... – rozpoczyna na wstępie mój rozmówca.
–... i ambasadorem naszego kraju w Szwecji – dodaję. – To też. Ale najważniejsze jest to, żeby rozpowszechniać pamięć o Gnieźnie, bo naprawdę mamy się czym chwalić – przyznaje.
Tak rozpoczyna się moja rozmowa z Bogdanem Górczyńskim, mieszkającym w jednej z gnieźnieńskich kamienic. Będę miał okazję przekonać się, że jego życie to niezwykle ciekawa i barwna historia ważna dla Gniezna i nie tylko.

W okresie młodzieńczym Bogdan Górczyński nie czuł się dobrze w komunistycznej rzeczywistości Polski Ludowej. To, co myśli o bratniej przyjaźni polsko-radzieckiej, pokazał już w 1952 roku. W jednym z budynków, gdzie wspólnie z kolegami miał grać w tenisa stołowego, odbywało się właśnie zebranie partyjne. Na korytarzu znajdowało się popiersie Józefa Stalina. – Nie zastanawiałem się długo. Zabrałem je do toalety i wrzuciłem do muszli klozetowej – opowiada B. Górczyński. – Zastanowienie przyszło później. Był strach, ale wszystko skończyło się dobrze – wspomina mój rozmówca. Kilkanaście lat później Bogdan Górczyński emigruje do Szwecji. W Sztokholmie był organizatorem powstania pomnika katyńskiego. Założył cukiernię i piekarnię, jego firma kwitła. Rozwinęła się na tyle, że Bogdan Górczyński stał się dostawcą pieczywa i tortów dla monarchy – Karola Gustawa. – Kiedyś sam wyszedłem z propozycją, aby upiec tort dla księżnej. Miała wówczas imieniny. Pomysł został przyjęty – opowiada mój rozmówca.

Poznaj szczegóły plebiscytu, w którym bierze udział Bogdan Górczyński

Gdy Bogdan Górczyński przyjeżdżał z towarem pod zamek, wszyscy go znali i wpuszczali bez zbędnych formalności. Miał możliwość poznania króla Szwecji – stało się coś, czego nie mógł przypuszczać podczas pobytu w Polsce. – Ponadto, spotkał mnie ten honor, że kiedy papież Jan Paweł II i Prymas Polski Józef Glemp przybywali do Szwecji, to ja przygotowywałem dla nich torty. W firmie szło „raz, dwa”. Teraz, gdy w domu chcę coś zrobić, to nie zawsze wychodzi. Żonie idzie lepiej – mówi z uśmiechem B. Górczyński. W okresie stanu wojennego zaangażował się w transport paczek ze Szwecji do Polski. – Jeździłem do różnych miast. Pięć razy byłem w Gnieźnie. Trzeba było pomagać. Nie było innego wyjścia – wyznaje z przekonaniem. Angażował się w działalność kółka polonijnego. Swoje dzieci wychowywał w duchu polskości, dbał o to, aby nie zapomniały one o tym, skąd pochodzą i jakim językiem powinny się posługiwać.

Kilkanaście lat temu Bogdan Górczyński powrócił do Polski. Pomimo sędziwego wieku, ani myśli o emeryturze. W tej chwili wspólnie z partnerami ze Szwecji prowadzi firmę, której biuro znajduje się w Gnieźnie. – Wciąż mam w sobie dużo energii. Muszę coś robić, taki już jestem. Mam to po rodzicach – oni byli prawdziwymi ludźmi czynu – ocenia B. Górczyński.

Zagłosuj na Bogdana Górczyńskiego w plebiscycie Człowiek Roku 2013!