Jezioro Lednickie z sensacyjnym odkryciem

Jezioro Lednickie z sensacyjnym odkryciem

Wydobyta z jeziora tzw. dłubanka ma ok. 10 m długości. Wykonana została z jednego pnia drewna lipowego. Upływ czasu, nietrwałość materiału, działające na nią przez ten czas środowisko wodne i upadające na łódź belki mostu, spowodowały liczne pęknięcia. Z tego względu obiekt został wydobyty w kawałkach.

„Zeszliśmy na głębokość 9,5 m, w odległości mniej więcej 75 m od linii brzegowej w środkowej partii jeziora Lednickiego. Łódź wyglądała jakby była w całości, obłożona mułem, opadami dennymi, ewidentnie miedzy reliktami mostu" – powiedział archeolog z UMK w Toruniu dr Krzysztof Radka, który kierował grupą nurków zajmujących się wydobyciem obiektu.

Jak tłumaczył, akcja wydobycia łodzi rozpoczęła się już na początku października tego roku. Ze względu jednak na stan obiektu była to niezwykle skomplikowana i długotrwała akcja; najwięcej problemów sprawiło badaczom wyciągnięcie łodzi z jeziora.

Po wykonaniu niezbędnych prac konserwatorskich łódź będzie jednym z eksponatów wystawy stałej w Muzeum Historii Polski w Warszawie, przekazana przez Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy na wieloletni depozyt.
Kierownik Wczesnopiastowskiej Rezydencji na Ostrowie Lednickim, oddziału Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy dr Janusz Górecki, powiedział że tego typu łodzie były bardzo popularne wśród ówczesnych Słowian.
Jak mówił, łodzie wykonywane z jednego pnia drewna wykorzystywane były powszechnie już od VI wieku i umożliwiały ówczesnym Słowianom pokonywanie odległości nawet setek kilometrów.

„Istniały dwa typy łodzi – bojowe, jak w przypadku najazdów Słowian, bądź łodzie typu gospodarczego. W przypadku łodzi bojowych, były one egzemplarzami dużymi od 7 do 10, blisko 11 m i takie łodzie są znane m.in. z Jeziora Lednickiego. Rozmiary tych dłubanek świadczyły też o tym, że mieściło się tam spokojnie 10 wojowników w pełnym uzbrojeniu i naprawdę te obiekty robią ogromne wrażenie" – powiedział Górecki.

Wyspa Ostrów Lednicki – zdaniem wielu historyków – to miejsce chrztu Mieszka I. Stąd pochodzi jedna z największych kolekcji zabytków z początków chrześcijaństwa, z najstarszym w Polsce relikwiarzem – fragmentem krzyża Chrystusa. Niewykluczone, że relikwiarz jest pamiątką z czasu chrztu Mieszka I. Wyspa ma ok. 7,5 ha, w X wieku zamieszkiwało ją według szacunków historyków od 700 do nawet 2 tys. mieszkańców. Głębokość jeziora okalającego wyspę sięga od 8-12 metrów.