Otwarto Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w powiecie gnieźnieńskim

Centrum mieści się przy ul. Wyszyńskiego 13 A (budynek placówki po dawnym hostelu). Grupę docelową projektu stanowi 500 osób (300 kobiet i 200 mężczyzn) z obszaru powiatu gnieźnieńskiego, z czego:

• 250 osób (150 K i 100M) to dzieci i młodzież z zaburzeniami psychicznymi (w rozumieniu ustawy z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego),
• 100 osób (50 K i 50 M) to dzieci i młodzież w kryzysie psychicznym, wymagające profilaktyki, leczenia lub rehabilitacji medycznej ze względu na stan zdrowia,
• 100 osób (70 K i 30 M) to rodzice ww. grup uczestników,
• 50 osób (30 K i 20 M) to kadra pedagogiczna szkół z obszaru powiatu gnieźnieńskiego.

Każdy z uczestników objęty zostanie kompleksowym wsparciem dostosowanym do indywidualnych potrzeb, jakie zostaną zidentyfikowane u uczestnika. Pierwszym etapem wsparcia jest diagnoza psychologiczna, po której uczestnik (jego rodzic lub opiekun prawny) wraz z diagnostą decydują o dalszej ścieżce wsparcia, która może obejmować:

• Pomoc psychiatryczną,
• Pomoc neurologiczną,
• Wsparcie psychologiczne,
• Wsparcie psychoterapeutyczne,
• Inne wsparcie specjalistyczne (np. pedagogiczne, dietetyczne, fizjoterapię),
• Wsparcie na oddziale dziennym.

Dodatkowo w ramach projektu realizowane będę działania profilaktyczne i edukacyjne mające na celu promocję zdrowia psychicznego mieszkańców powiatu gnieźnieńskiego.

Głównym celem projektu jest poprawa dostępu do usług zdrowotnych w zakresie zdrowia psychicznego oraz przeniesienie świadczeń opieki medycznej z poziomu lecznictwa szpitalnego na rzecz podstawowej opieki zdrowotnej oraz odejście od instytucjonalnych form pomocy.

Dofinansowanie projektu ze środków europejskich: 4 375 477,68 zł.

Dla przykładu, w powiecie poznańskim są cztery tego typu ośrodki i prowadzone są rozmowy, aby było ich więcej.

Elżbieta Jasek, specjalista do spraw opieki nad pacjentem wytłumaczyła, jak wyglądają pierwsze etapy udzielenia pomocy w centrum.

- Po wcześniejszym umówieniu się na pierwsze spotkanie z psychologiem przychodzi rodzic. Na drugie spotkanie przychodzi rodzic z dzieckiem lub samo dziecko, jeżeli dziecko jest pełnoletnie. Na trzecim spotkaniu lub jeszcze na drugim rodzicowi przekazywana jest diagnoza i wtedy zastanawiamy się nad dalszymi formami pomocy. Na ten moment mamy około 100 pacjentów. W przyszłości w tym miejscu zapewne powstanie oddział dzienny. Na pewno zaletą jest to, że w razie potrzeby możemy dojechać po naszego pacjenta. Są różne przyczyny. Wiemy, że w depresji czy w lękach dzieci różnie reagują i ciężko je wyciągnąć z domu. Dodatkowym plusem jest to, że rodzice lub inne osoby z otoczenia dziecka też mogą wziąć udział w terapii. Pomoc jest skierowana także dla nauczycieli tych dzieci. Rzecz jest w tym, że nauczyciele też potrzebują pomocy, czasami nie wiedzą, jak mają sobie radzić. Nauczyciele są zabiegani, znają teorię, ale w praktyce czasami jest im ciężko poradzić sobie z dzieckiem, które ma różne deficyty. Są starania, żeby specjaliści byli ze społeczności lokalnej. Wówczas np. logopeda czy neurologopeda przyjdzie do dwóch pacjentów, bo ma blisko, nie traci czasu na dojazd. Weszliśmy też w kontakt z pedagogami szkół

- dodaje E. Jasek.