Pałac w Zakrzewie koło Kłecka, w powiecie gnieźnieńskim, został wybudowany w drugiej połowie XIX wieku na wzór francuskich renesansowych budynków, przez hrabiego Albina Belinę Węsierskiego i budowniczego Ludwika Ballenstaedta. Ulokowano go w miejscu piwnic i przyziemia XVIII – wiecznego dworu należącego do Węsierskich – w sercu dzisiejszego, a tworzonego od 1859 roku szesnastohektarowego parku ze stawem i strumieniem. Znaleziony w 1990 roku dokument, datowany na 22 lipca 1871 roku, a przygotowany przez Ignacego Kołackiego, sekretarza hrabiego Węsierskiego, wspomina, że pałac budowano od 1870 lub 1871 roku, a skończono prace już w roku 1872.
Po śmierci hrabiego Węsierskiego majątek kupił Wojciech Chełmicki, syn Piotra Chełmickiego, sędziego apelacyjnego, syndyka generalnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Chełmicki, będąc wielkim patriotą, nie chciał dopuścić, by zakrzewska rezydencja przeszła w ręce kapitału niemieckiego. Pod jego rządami pałac stał się prawdziwą galerią dzieł sztuki, gromadzonych przez właściciela.
Z zachowanego do dziś spisu majątku, sporządzonego w 1939 roku, wiadomo np. że do zakrzewskiej kolekcji należał obraz „Mleczarka”, pędzla Jeana Pierre Norblina de la Gourdaine (1745 – 1830), znanego malarza okresu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, a także obraz „Le temps découvre la verite” Petera Paula Rubensa (1577 - 1640), czołowego malarza epoki baroku.
Tu malowali Wywiórski i Rudzka
Kolekcję uzupełniali polscy artyści, m.in. mieszkający i tworzący w pałacu w Zakrzewie - Michał Gorstkin Wywiórski (1861 – 1926), czy Zofia Rudzka (1894 – 1976). Rudzka związana była z Grupą „Zachęta” w Warszawie, malowała martwe natury, portrety, pejzaże i sceny religijne, natomiast Wywiórski był malarzem, naturalistą i marynistą, który współpracował z Wojciechem Kossakiem i Juliuszem Fałatem przy malowaniu panoramy „Przejście przez Berezynę”, a na zaproszenie Jana Styki pracował przy panoramie „Bem w Siedmiogrodzie”. W Zakrzewie namalował kilkanaście obrazów, takich jak „Droga zimą w lesie”, „Jesień”, „Brama w Częstochowie”, „Staw w lesie”, „Droga przez wycinki”, „Jezioro koło lasu”, „Kobieta przy studni”, „Wieś w zimie”, „Morze”, „Rzeka w lesie”, „Brzeg lasu nad jeziorem”, „Jezioro kamionkowskie”, „Droga obsadzona wierzbami”, szkic „Wóz chłopski” czy narysowany ołówkiem „Wózek chłopski przed domem”. Naturalnie w zakrzewskim pałacu były także inne obrazy, rzeźby, cenne meble i naczynia. Jego rezydenci chwalili sobie znakomitą atmosferę wielkopolskiego dworu, sprzyjającą najlepszym decyzjom...
Różne powojenne koleje losu pałacu
Wojna przerwała dobry okres pałacu: Niemcy wyrzucili z majątku rodzinę Chełmickich, a po 1945 roku nie dane było jej powrócić. Najpierw pałac został rozgrabiony, później państwo wykorzystywało go przy organizowaniu kolonii letnich dla dzieci pracowników HCP w Poznaniu. W 1978 roku rządy tu objęło Państwowe Gospodarstwo Rolne w Rybnie Wielkim, a od października 1990 roku – Wielkopolski Bank Kredytowy SA. Bank też przeprowadził wówczas kompleksowy remont popadającego w ruinę obiektu.
Dziś pałac w Zakrzewie stoi przed szansą wykorzystania swojego potencjału, by ponownie ożył jako obiekt bezpieczny dla użytkowników oraz gości, komfortowy i nawiązujący do najlepszych cech wielkopolskiej historii. Wymaga jednak poważnego remontu, można się więc spodziewać, że nowy właściciel podejmie go już niebawem.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
