Patryk z Gniezna szuka siostry

Mija miesiąc od czasu, kiedy Patryk Ławnik został ojcem. Jego partnerka, Ania, urodziła Sandrę. To imię nie jest przypadkowe, bo tak miała na imię siostra Patryka, kiedy rodzeństwo zostało rozdzielone.

Jak do tego doszło? - Kiedy Sandra była bardzo mała, jej mama zawiozła ją do szpitala. Tam mieli jej nagadać, że nie da sobie rady z dwójką dzieci - twierdzi Patryk Ławnik. Zawiozła więc Sandrę do domu dziecka. Mama pojechała do Mielna, do babci. Babcia załatwiła, że Sandra wróciła, ale jakiś czas później moja siostra ponownie trafiła do domu dziecka. Nie było już możliwości jej odzyskania. Wiem, że potem zaczęła uciekać z domu dziecka - opowiada Patryk. Wkrótce potem dziewczynka została adoptowana. W momencie rozstania, Patryk miał trzy latka, a Sandra roczek.

Gdzie w całej tej opowieści znajduje się ojciec Patryka i Sandry? - Kiedy raz przechodziłem koło ojca, to nawet się ze mną nie przywitał. Całe życie w kryminale siedzi. Kiedy moja matka była w ciąży, to ją skatował. Może dlatego bała się, że nie poradzi sobie z wychowaniem dwójki dzieci - mówi Patryk, który podkreśla, że prawie w ogóle nie zna swojego ojca, który nie interesował się swoją rodzinę.

W 2004 roku Patryk trafił do swojej babci, która stała się dla niego rodziną zastępczą. W 2007 roku, kiedy Patryk był w szóstej klasie szkoły podstawowej, spotkał go kolejny wstrząs. Jego matka została śmiertelnie pobita na działkach. Sprawca do tej pory pozostał nieustalony.

Patryk rozpoczął poszukiwania swojej siostry w 2012 roku, kiedy skończył 18 lat. W urzędach usłyszał jednak, że musi poczekać jeszcze dwa lata, bo jego siostra jest jeszcze niepełnoletnia. - Pomyślałem sobie, że jak czekałem tyle czasu, to poczekam jeszcze dwa lata i na pewno się uda - opowiada Patryk.

Z jego relacji wynika, że nie udało się ani w Domu Dziecka, ani w Urzędzie Stanu Cywilnego. Wszystko przez to, że procedura adopcyjna jest utajniona. Patryk dowiedział się tylko tyle, że Sandra znajduje na terenie Wielkopolski. Przebywa zapewne w innej rodzinie, ma inne nazwisko, a być może nawet imię. Ma zmieniony akt urodzenia, w którym jedyną pierwotną informację jest zaledwie miejsca urodzenia. To bardzo mało, żeby sprawnie znaleźć swoją siostrę. Poza tym jest jeszcze jeden wątek, który nie jest bez znaczenia. Sandra zapewne chciałaby poznać swojego brata, ale nie wiadomo, czy wie, że jest adoptowana - ta informacja może wywrócić jej życie do góry nogami.

- Jestem bardzo stęskniony za siostrą. To tęsknota, którą trudno opisać, bo tęskni się, ale nie do końca wiadomo za kim. Jest jednak we mnie taka siła, która nakazuje mi szukać, ale w tej chwili już za bardzo nie wiem jak - mówi bezradny Patryk, który uważa, że Sandra powinna wiedzieć, że ma brata. - Myślę, że ona jest gdzieś blisko. Kiedy kontaktowałem się z jedną panią, która pracowała w tamtych czasach w domu dziecka, to powiedziała, że dużo dziewczynek z tego rocznika trafiało do Gniezna lub w najbliższe okolice. Mogło być tak, że jedna siostra trafiła gdzieś dalej - dodaje Patryk, który porównuje swoje działanie do „szukania igły w stogu siana”.

Mimo wszystko, mężczyzna nie traci nadziei, że dojdzie do spotkania po 19-letniej przerwie. Jak by ono wyglądało? - Na pewno bym się poryczał. A kiedy doszedłbym do siebie, to pokazałbym jej moją córkę, która nosi jej imię. Bo wciąż mam nadzieję, że Sandra tak ma na imię. Pojechalibyśmy też do babci do Mielna - to ona mnie wychowywała i darzę ją bardzo dużym szacunkiem - podkreślił Patryk.

- Pan Patryk skontaktował się ze mną w tej sprawie i zajmujemy się nią - podkreśla Miłosz Dziurleja, dyrektor Domu Dziecka w Gnieźnie. - Zrobimy wszystko, co w naszej mocy i co znajduje się w granicach prawa, aby mu pomóc.

Patryk odnalazł swoją siostrę