Życie po eksmisji - sprawa pani Krystyny z Gniezna

Nie da się ukryć, że dużym problemem pani Krystyny jest jej choroba (demencja). Starsza pani została skierowana wraz z synem do mieszkania przy ul. Cierpięgi. Postanowiliśmy sprawdzić jak aktualnie wygląda ich życie po eksmisji. W mieszkaniu nie ma prądu, a sytuacja finansowa nie jest najlepsza. Syn pani Krystyny nie pracuje i wraz ze swoją matką ledwo “wiąże koniec z końcem”.

Po powrocie ze szpitala zastaliśmy panią Krystynę w stanie rezygnacji i apatii.
–

Trzeba się pogodzić z tym, co jest. Widocznie tak musi być. Sąsiedzi trochę pomagają poprzez dostarczenie żywności

– przyznaje nasza rozmówczyni, która w ogóle nie bierze pod uwagę skierowania do Domu Opieki Społecznej. Jak przyznają sąsiedzi pani Krystyny, nie tylko zła sytuacja materialna jest istotna w całej kwestii. – Pani Krystyna nadużywa alkoholu. Bywa tak, że woła inne osoby, często dzieci, aby kupiły jej papierosy czy też wino – podkreśla jedna z sąsiadek. – Boimy się o własne bezpieczeństwo, bo ta pani ma problemy ze zdrowiem, często traci przytomność i wtedy może dojść do pożaru z powodu zaprószenia ognia z papierosa – dodaje inna mieszkanka kamienicy na ul. Cierpięgi zaznaczając, iż jest to stary budynek i łatwo może dojść do katastrofy, która będzie brzemienna w skutkach nie tylko dla pani Krystyny, ale także dla pozostałych mieszkańców.

Co będzie dalej?

Sąsiedzi zgodnie przyznają, że najlepszym rozwiązaniem byłoby przeniesienie pani Krystyny do Domu Opieki Społecznej. Argumentują, iż niechęć starszej pani do tego miejsca jest spowodowana wyłącznie tym, że w nowym lokum nie będzie mogła spożywać alkoholu. Sprawą żywo interesuje się Maria Chwiałkowska-Grygiel z Powiatowego Stowarzyszenia na rzecz Pomocy Bezdomnym i Integracji Społecznej “DOM” w Gnieźnie, która twierdzi, iż motywowała córkę pani Krystyny do tego, aby zaopiekowała się swoją matką. – Być może mogłaby wziąć starszą panią do siebie. Najlepiej dla niej byłoby, gdyby to właśnie najbliżsi się nią zaopiekowali – przyznaje M. Chwiałkowska-Grygiel. – Opieka społeczna zapewniła, że będzie tam przychodziła. Z kolei, synowi pani Krystyny można by zaproponować interwencyjny pobyt u nas – dodaje nasza rozmówczyni, która podkreśla, iż wciąż wierzy w to, że właśnie rodzina, dalsza lub bliższa, która mieszka w Gnieźnie, okaże serce starszej osobie.

Postanowiliśmy skontaktować się w sprawie pani Krystyny z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Gnieźnie. Przedstawiciele placówki odwiedzali mieszkanie starszej pani i jak wynika z ustaleń, brak prądu w mieszkaniu jest spowodowany tym, iż syn starszej pani nie odebrał jeszcze umowy o przydział mieszkania, co jest niezbędne do podjęcia działań dotyczących założenia licznika w domu. –

Nasz ośrodek pomaga, wspiera, ale nie wyręcza w pewnych działaniach

– przyznaje Hanna Adamczak, dyrektor MOPS-u. – Rodzina też ma pewne obowiązki, które na niej spoczywają w tej materii. Wszystko zależy od tego, czy najbliżsi tej pani będą chcieli z nami współpracować.

Jak zaznacza dyrektor ośrodka, kilka dni temu odbyło się spotkanie, w którym uczestniczyła córka pani Krystyny, przedstawiciele Urzędu Miejskiego w Gnieźnie, a także urzędnicy Zarządu Gospodarowania Lokalami. Celem rozmów jest znalezienie odpowiedniego wariantu, który będzie zwiastował korzystną przyszłość dla pani Krystyny. Pośród nich znajduje się m.in. ustanowienie córki jako opiekuna prawnego starszej pani, skierowanie sądowe do DOS po wcześniejszej decyzji o ubezwłasnowolnieniu. Jednak najlepszym wariantem byłoby przygarnięcie pani Krystyny do rodziny mieszkającej w Gnieźnie. Do sprawy wrócimy.