Gnieźnieński Tydzień: Okiem "młodej" matki - Karolina Barełkowska [FELIETON]

Miałam ostatnio wątpliwą przyjemność jechać komunikacją miejską. Dodam, że w godzinach szczytu i myślę, że już wiadomo, dlaczego wątpliwą.

Obok mnie siedział mężczyzna z córeczką, w wieku około czterech lat. Z rozmowy można było wywnioskować, że jadą z przedszkola. Dziewczynka była zmęczona zasypiała tacie na kolanach. Ten próbował ją zagadywać, mówił, że zaraz będą w domu, pytał co było w przedszkolu, prosił żeby nie spała. Tata wykazywał się niezwykłą cierpliwością, fajnie się tego słuchało.

Niestety, tym samym autobusem, jechały jakże lubiane przeze mnie matrony. Kiedy tata wraz z córką wysiedli z autobusy panie zaczęły sobie używać. Przede wszystkim dowiedziałam się, że tym młodym, nowoczesnym rodzicom, przewraca się w głowie. Nie chcę im się wychowywać, więc dziecku pozwala się niemal na wszystko. Nawet na marudzenie w autobusie! Pomyślałam, racja, ja tu zmęczona z pracy jadę a tu jakiś dziad z dzieciakiem zakłóca mój spokój w komunikacji miejskiej, skandal!

Ledwo zdążyłam oswoić się z tą myślą, kiedy usłyszałam - o czym wiedziałam wcześniej, tylko zapomniałam, że te czasy to w ogóle są do niczego. Bo jak tu żyć, jak tu dziecku nawet klapsa nie można dać? Też się nad tym zastanawiam.

Kiedy usłyszałam kolejne zdanie - to o miejscu w szeregu - zaczęłam się śmiać. Nie, nie tak w głosu, ale tak pod nosem. Bałam się narazić owym paniom. Ale bystre były, zauważyły i spojrzały na mnie tak, że gdybym była dobrze wychowana to zrobiłoby mi się głupio i bym przeprosiła. Niestety, panie wysiadły.

Owe matrony wyglądały mi na bardzo bystre, być może na tyle, że korzystają z internetu. Być może czytają również nasz portal. Jeżeli tak, to przyznaje im rację, dziecko powinno znać swoje miejsce w szeregu i zawsze powinno wiedzieć, że w tym samym rzędzie stoją jego rodzice.