Cmentarz baptystów w Strzyżewie Paczkowym. Każdy nagrobek to część historii wsi [FOTO]

Gdy kilka tygodni temu grupa aktywistów z Maciejem Mądrym na czele postanowiła posprzątać cmentarze ewangelickie, nikt nie spodziewał się, że zarośnięte place skrywają tak wiele tajemnic i niesamowitych historii.

W sobotnie popołudnie, 15 maja, sołtys Strzyżewa Paczkowego, Bolesław Dziel z radą sołecką postanowił zacząć porządkowanie nekropolii znajdującej się we wsi. Jest to miejsce wyjątkowe – znajduje się tam bowiem jedyny znany cmentarz baptystów w okolicy.

Szacuje się, że wieś przed I wojną światową zamieszkiwana była w 80. procentach przez Niemców - „bauerów” - tak ich nazywano. Były to czasy, kiedy część polskiego społeczeństwa miała negatywny stosunek do przybyszów z Rzeszy, którzy za bezcen odkupywali polskie gospodarstwa i przeprowadzali się na nowe ziemię z Rzeszy. Jak się jednak okazuje, często zdarzało się, że dzieci, chodzące do tych samych szkół, zawiązywały znajomości, które pamiętały do końca życia. Tak mogło być także w Strzyżewie Paczkowym, gdzie nekropolia położona jest na obszarze 0,25 ha.

Ziemię pod nią oddała rodzina Kuhl, której głowa rodziny była pastorem w ewangelickiej kaplicy położonej nieopodal cmentarza. Między cmentarzem a kaplicą do dzisiaj stoi duży dom pastora i jego rodziny. Dalej, w ciągu jednej ulicy stała szkoła i oberża.

Jak opowiada Aleksandra Dziel, mieszkanka tej okolicy, wieś niegdyś tętniła życiem. Znajdował się tu wiatrak, w którym okoliczni mieszkańcy zaopatrywali się w mąkę, sklep i poczta. Wszyscy się tu znali i pomimo barier językowych, do czasów II wojny światowej żyli we względnej zgodzie.

Pierwsi osadnicy z Rzeszy zostali pochowani na swoich ziemiach. Ich potomkowie wyemigrowali na zachód w czasie wojny, zostawiając na miejscu domy zbudowane z charakterystycznych czerwonych cegieł. Część z tych domów stoi do dziś w Strzyżewie Paczkowym i Smykowym.

Jak się okazało, część z potomków osadników chce znaleźć swoje korzenie i wspomnienia przodków. Tak było w przypadku rodziny Steinhilberów. Rodzina zamieszkiwała okolice Mogilna, Witkowa i Trzemeszna od drugiej połowy XIV wieku. Społecznikom udało się dotrzeć do potomków z linii Martina Steinhilbera. Poślubił on Irenę Emmę Sommmmerfeld, z którą miał czwórkę dzieci. Jednym z nich był Allan, który jako młody nastolatek przeniósł się z rodziną do Kanady. Po wielu latach, chciał odnaleźć groby swoich przodków. Jak relacjonuje Amy, córka Allana, w 2004 roku z tatą przybyła do Gniezna. Udało im się odnaleźć domy, w których mieszkali jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Nie dotarli jednak nigdy do cmentarza, który, jak można podejrzewać, już wtedy był zarośniętym zagajnikiem. Wiadomość od kilku społeczników z Gniezna w Polsce była więc dla niej i jej rodzeństwa, potomków Martina i Allana Steinhilberów wielkim zaskoczeniem i radością.

Udało się odkryć groby części jej rodziny. Odnaleziono wujków i kuzynów Martina, w tym między innymi wielki grobowiec Paula Steinhilbera, który w młodym wieku poległ na I wojnie. Grób jest trzyosobowy, więc podejrzewać można, że wraz z nim pochowano jego rodziców: Wilhelma i Huldy.

Rodzina Steinhilberów była liczna. Każdy z pierwotnych potomków zakładał rodziny i miał co najmniej troje dzieci. Ich historia z pewnością wróci do społeczników, którzy w ciągu dwóch godzin uporządkowali ledwie część nekropolii. Mimo to, już widać postępy prac. Miejsce zmieniło się nie do poznania. Tego dnia, udało się odkopać co najmniej pięć płyt nagrobnych, z czego część zupełnie czytelna. Wszystko wskazuje na to, że to pierwszy, ale na pewno nie ostatni etap prac. Kolejne sprzątanie przewidziano na najbliższą sobotę, 22 maja.