Stacja: emerytura. Rodzina i współpracownicy pożegnali w Gnieźnie emerytowanego maszynistę [FOTO]

Jarosław Matysiak to przesympatyczny człowiek. Kolejarz z zawodu i powołania. Zawsze chętny do pomocy, na co dzień oaza spokoju. Od wielu lat jest maszynistą. Najpierw prowadził składy towarowe, by ok 10 lat temu zmienić barwy uniformu na Koleje Wielkopolskie.

- Pracowałem od 1 września 1977 roku. Prehistoria, prawda?

- śmieje się maszynista. Mężczyzna pozytywnie wspomina 45 lat pracy w kolei. Wszak przeżył prawdziwy skok technologiczny. Kierował nie tylko lokomotywami towarowymi, elektorowozami, ale też popularnymi niegdyś „kibelkami”, czyli lokomotywami EN57.

- To jak przejście z czarno-białego telewizora na kolorowy

– dodaje szczęśliwy emeryt z uśmiechem.

Dlatego gdy we wtorkowe południe, 24 stycznia zajechał biało-czerwonym elfem na ostatnią stację w życiu, współpracownicy postanowili zrobić mu przepiękną niespodziankę! Stanęli tłumnie na peronie, na który miał wjechać skład. Przez tory przeciągnęli symboliczną, niebieską szarfę. Kolor nie był przypadkowy. Niebieska szarfa jest taśmą od szybkościomierza stosowaną na dawnych lokomotywach symbolizująca w tej sytuacji przejechane kilometry. Przygotowano stojak z pismem „Głos Maszynisty”, na okładce którego znalazł się Jarosław.

Nie zawiodła też rodzina. Najbliżsi przygotowali na tę okazję balony, jeden nawet był w kształcie… oczywiście, że lokomotywy! Dodatkowo w małym tłumie utworzonym na pożegnanie wzorowego maszynisty pojawiły się transparenty z napisami „Hurra Emerytura!” i „Stacja końcowa: emerytura”

Gdy elf wjeżdżał już na peron gnieźnieńskiego dworca kolejowego, odpalono kolorowe race w barwach KW. Na peronie było słychać brawa. Gdy Jarosław Matysiak po raz ostatni przeszedł wnętrzem elfa, współpracownicy razem z nim przeżywali chwile wzruszenia.

Na peronie przywitano emeryta serdecznie. Jego jedyny wnuk ucałował mocno w policzek dziadka. Uściskom nie było końca! Gdy już zakończoną wesołą pikietę, emerytowany maszynista udał się z rodziną do domu. Jak mówi, teraz czeka go już tylko zasłużony odpoczynek i czas spędzony z wnuczkiem. Na pewno jednak czasem z łezką w oku wspomni biało-czerwone barwy Kolei Wielkopolskich.