Kazimierz Dąbrowski - najstarszy olimpijczyk z Gniezna

Urodzony 14 lutego 1936 w Gnieźnie, syn Walentego i Magdaleny Woźnej, absolwent miejscowego Liceum Ogólnokształcącego im. B. Chrobrego (1955) i WSWF (AWF) w Poznaniu (1959), gdzie otrzymał tytuł magistra wychowania fizycznego za przygotowanie i obronę pracy pt. „Powstanie i rozwój hokeja na trawie w Wielkopolsce" (pierwsza w kraju o tej tematyce napisana przez zawodnika). Hokeista (176 cm, 74 kg) GKS Sparty Gniezno (rozpoczął grę jako 10-letni chłopiec), której był wierny przez całą karierę zawodniczą od 1946 do 1974.

7-krotny mistrz Polski w barwach klubu Sparta Gniezno (1956-1959, 1961, 1962, 1964) i 8-krotny reprezentant kraju (1958-1961), grający w obronie (organizator gry obronnej opartej na świetnej technice i inteligencji).

Po zakończeniu kariery zawodniczej pełnił obowiązki trenera (I klasy) w macierzystym klubie. Działacz OZHT i PZHT (koordynacja szkolenia).

Mistrz sportu, odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980).

Żonaty (żona Sabina, pedagog) ma dwie córki: Ewę i Danutę (obie są lekarzami medycyny). Mieszka w Gnieźnie.

Olimpijczyk z 1960 roku, Rzym:

Członek drużyny hokeja na trawie, która po zwycięstwie nad Japonią 2:1, porażce z Pakistanem 0:8 i remisie z Australią 1:1 zajęła 3 miejsce w grupie eliminacyjnej wraz z Australią. Dodatkowy mecz o 2 miejsce w grupie z Australią Polacy przegrali 0:2. W rozgrywce o miejsca 9-12 (z Holandią, Belgią i Francją) nie wzięli udziału z powodu wcześniejszego wyjazdu drużyny polskiej do kraju, zajmując ostatecznie 12 miejsce w turnieju (zwyciężył Pakistan).

Wystąpił w meczu z Australią. Partnerami Dąbrowskiego w drużynie byli: A. Flinik, H. Flinik, J. Flinik, J. Górny, C. Kubiak, N. Maciaszczyk, R. Marzec, R. Micał, A. Ptak, W. Różański, J. Siankiewicz, W. Śmigielski, L. Wiśniewski, Z. Wojdylak i W. Ziaja.

Trenerem reprezentacji był Sobiesław Paczkowski, członek „złotej rodziny" hokejowej, dwukrotnie prezes Polskiego Związku Hokeja na Trawie.